گريه هم با من دگر نامهرباني مي کند قلبم اما گريه هايش را نهاني مي کند اشک تنها مونس شبهاي تارم بود و بس اشک هم با غم دگر اما تباني مي کند بلبلي در زير باران نگاهم لانه داشت اينک اما جغد شومي نغمه خواني مي کند باغ قلبم از هجوم درد ها پائيز شد قصه هم در آن به شادي باغباني مي کند